كودكان نیازمند محیط هایی هستند كه بتواند به قابلیت های عاطفی و اجتماعی آنان غنا بخشیده و آنها را تقویت نماید. ركن اساسی آموزش كودك در این دوره، مربیان هستند، مربیانی آگاه و توانمند كه كودك را دوست دارند. مربی پیش دبستانی باید به این باور رسیده باشد كه می تواند در كنار خانواده، بخشی از مسئولیت آموزش كودك را برعهده بگیرد. همچنین طراحی فضای فیزیكی مراكز پیش دبستانی باید به گونه ای باشد كه برای كودك مطلوب، شادی بخش و برخوردار از حداقل امكانات لازم باشد. باید وسایل و ابزار، متناسب با سن كودك و قابلیت های او فراهم آید. بازی كار كودك است؛ آموزش هایی كه در مراكز پیش دبستانی به كودكان داده می شوند، زمینه ی رشد، یادگیری مفاهیم ریاضی، استدلال كردن، خواندن و نوشتن و زبان آموزی را به شكل غیرمستقیم فراهم می كنند. محور اصلی در این آموزش ها بازی است. بازی كار كودك است. بنابراین باید آن را با ارزش، مثبت و برای كودك ارزشمند تلقی كرد. با فراهم كردن شرایط مناسب این امكان برای كودك مهیا می شود.

مشاركت والدین در كنار مربی نقش مهمی در آموزش كودك دارد، با توجه به این كه سابقا ورود كودكان به دوره ی یپیش دبستانی اجباری نبود؛ والدین هنگام ورود كودكان به مدرسه دچار مشكلات عدیده ای می شدند كه خوشبختانه با پررنگ شدن نقش مركز پیش دبستانی، والدین به این باور رسیده اند كه ورود كودك به دوره ی پیش دبستانی نه تنها مفید، بلكه ضروری است.البته طبق قانون، تنها گذراندن دوره هایابتدایی و راهنمایی اجباری است، اما با توجه به اثرات مثبتی كه دوره ی پیش دبستانی در پیشرفت تحصیلی كودكان دارد، جلب مشاركت و ترغیب والدین وتوجه به آن از اهمیت بالایی برخوردار است.لازم به ذكر است مفاهیم و محتوای آموزش هایی كه در دوره پیش دبستانی به كودك داده می شود، بسیار مفید و ضروری می باشند. چون همان گونه كه در مقاطع مختلف تحصیلی، واحدهای درسی وجود دارد، در دوره ی پیش دبستانی نیز واحدهای كار گنجانده شده است؛ به این معنی كه آموزش ها با هدف انتقال مفاهیم ریاضی، دینی و زبان آموزی ارائه می شود. برای مثال تعریف یك داستان، به زبان آموزی كودك كمك می كند و دایره ی لغت او را گسترش می دهد، این امر در خصوص كودكان دو زبانه، اهمیت بیشتری دارد. در دوره ی پیش دبستانی، مربی محوریت داشته و نقش او در تربیت كودك پررنگ است، باید مربیان را در امر آموزش تربیت كرد كه خوشبختانه در حال حاضر وزارت آموزش و پرورش برای مربیان پیش دبستان این امكانات را فراهم نموده است.

در این جا سوالی پیش می آید و آن این كه: مربیان ما تا چه حد از توانایی های لازم برخوردارند؟ در پاسخ به این پرسش می توان موردی را مطرح كرد: متاسفانه هنوز یك تعامل سازنده میان متولیان آموزش و پرورش با خانواده ها و مربیان برقرار نشده است، البته پس از انقلاب اسلامی با گسترش رشته های دانشگاهی درباره ی تربیت و آموزش كودكان، نیروهای متخصص فراوانی تربیت شده اند. اما هنوز بسیاری از فارغ التحصیلان این رشته ها به مراكز پیش دبستانی گسیل داده نشده اند. در این جا تاكید می كنم كه وجود مراكز پیش دبستانیبه عنوان مراكز فرهنگی مكمل آموزش های خانواده و در برخی موارد جایگزین آموزش های خانواده ها، نیازمند توجه بیشتر به توانایی و تخصص مربیان است. نكته ی بعدی فراهم ساختن امكانات لازم است. این مراكز باید مجهز به حداقل امكانات باشند تا زمینه ی بروز خلاقیت ها، رشد فكری و در نهایت پرورش یك انسان كامل میسر شود. امكانات محدود موجود در برخی مدارس، به خصوص مناطق محروم، امكان آموزش عملی را با مشكل مواجه می سازد. در مراكزی كه دارای امكانات فراوان با عناوینی مانند اتاق بازی و غیره است، خلاقیت كودكان بیشتر شكوفا می شود؛ اما در مناطق محروم باید به بچه ها بسیاری از موارد را با قدرت تجسم آموزش داد؛ حتی موقعیت فرهنگی و اجتماعی هر منطقه و هر شهر نیاز به واحد كار متفاوت دارد كه منطبق با شرایط موجود هر منطقه باشد. بسیاری از كودكانی كه در سال های گذشته دوره ی پیش دبستانی را گذرانده اند اكنون در مقاطع تحصیلی بالاتر بسیار موفق اند، بنابراین باید با فراهم كردن امكانات و شرایط لازم توجه بیشتری به مناطق محرومکشور كرد. در پایان یادآور می شود: كودكان هر جامعه پایه های اساسی آن جامعه هستند؛ لذا برای ساختن جامعه ای مطلوب، باید پایه های آن مستحكم شوند. نگارنده معتقد است برای پیشبرد اهداف، باید مربیان را آموزش داد و واحد كار در اختیار ایشان قرارداد تا بتوانند به نحو موثرتری اطلاعات را به كودكان انتقال دهند..

.